Ben jij verbonden met je innerlijke kern, met jouw Bron, met die wie je werkelijk bent,
of heb je nu of vaker te weinig houvast?
of heb je nu of vaker te weinig houvast?
Heb je in de decembermaand veel wat niet van jou was kunnen loslaten, zoals de bessen die onder de Hulst boom liggen?
Het geeft je innerlijke bevrijding
Het geeft je ruimte van binnen
Dat je naar buiten uit straalt.
Je bent daardoor meer Heel, meer de Jij die jij Werkelijk bent,
niet de jij die nog op gaat zitten en pootjes geven.
niet de jij die nog op gaat zitten en pootjes geven.
De buitenwereld moet daar misschien aan wennen.
Misschien zeggen mensen wel tegen jou:”Zo ken ik je niet.”
Misschien zeggen mensen wel tegen jou:”Zo ken ik je niet.”
Je kan kan stil blijven en de ander liefdevol aankijken. Eventueel zeg je: “Nee? Nou ja dit is wie ik ben.”
Je zult je vorm hier wel in vinden omdat het universum helpend aanwezig is.
Aanwezig omdat je er op vertrouwt, omdat jij jezelf vertrouwt.
Jouw innerlijke bron, de liefde voor en van je Zelf,
de essentie van jouw Zijn helpt je, staat voor je klaar, altijd, nooit niet.
de essentie van jouw Zijn helpt je, staat voor je klaar, altijd, nooit niet.
Vertrouwen is ook hier het sleutelwoord.
Je bent gestopt met vechten omdat je weet dat het je weinig goeds op levert.
Blijf trouw aan jezelf, hoe lastig dat soms ook lijkt.
Mijn credo is: niemand is meer of minder dan ik.
Schuldig voelen is onnodig.
Schamen is onnodig.
Komen die gevoelens wel naar boven, dan kijk ik daar naar: waar komen ze vandaan, wat is er net gezegd, gebeurd, welk oud patroon laat zich zien. (Ik maak een lange nek en kan het dan zien en over zien.)
Dan ben ik weer bij mij zelf.
Dan kan ik Vertrouwen weer omarmen.
Dan zucht ik, de glimlach volgt en voel me dankbaar dat ik weer mooi werk in en met mijzelf heb verricht,
steeds meer naar mijzelf, steeds meer Margaretha.
steeds meer naar mijzelf, steeds meer Margaretha.
De parel die ik ben. (De betekenis van mijn naam.)
IK BEN DIE IK BEN.
Liefs, Margaretha.